Uitdagingen in en voor onderwijs zijn er steeds. Sterker nog: die uitdagingen zijn blijvend. Antwoorden op die uitdagingen komen via social media vaak snel en drukken een vermoeden uit dat die eenvoudig te tackelen zijn. Is er eigenlijk een antwoord? Wat is dat dan? Hoe kunnen we dat antwoord in de praktijk brengen?
Op die uitdagingen (b)lijkt één antwoord de tijd te overstijgen, heel wat deugdelijkheid keer op keer te bewijzen en eindeloos opnieuw aan te wenden; daardoor kunnen we meer en meer spreken van ‘duurzaam’. Het duurzame antwoord op de verschillende onderwijsuitdagingen is ontwikkeling.
In ontwikkeling zit de kracht van leren. Het hoge woord is eruit. Leren is het middel om die ontwikkeling te ondersteunen in de nooit aflatende zoektocht. Verschillende vormen van leren dienen hiervoor passend te worden aangewend. De keuze ervan is essentieel om de doelen te bereiken en dus de uitdaging te tackelen.
In de ontwikkeling van onderwijs dat blijvend geconfronteerd gaat worden met uitdagingen ligt de sleutel bij leren. Het is dé weg die bewandeld kan worden. Daar ligt ook de kracht. Leraren, ondersteunend personeel, leidinggevenden die het belang van leren onderschrijven én zelf lerend (willen) zijn, werken toekomstig om zaken vast te pakken, oplossingen te zoeken en de (leer)omgeving van zichzelf, hun leerlingen / studenten / cursisten, het team te verbeteren. Dit gebeurt steeds weer en terug. De kracht van de meester ligt bij de continue wil om zelf te leren.