#onsDNAvanleren

Het leren giert door onze aderen. Een dieper leren (Argyris & Schön, 1996), een “leren tot de derde”, gaat verder dan informatie verwerven, het gaat actief met inzichten aan de slag. Dat leren doorspekt onze ontwerpen en zorgt voor ‘theorie-in-praktijk’ (zeggen én doen). Een leren waarmee je het handelen in je (onderwijs)context verrijkt. Onze ontwerpen (m.b.t. professionaliseringsinitiatieven) zijn doordrongen van theoretische insteken & achtergronden. De horizon ligt echter voorbij de theorie, het ligt bij een gefundeerde en duurzame praktijk.

Criteria van effectieve professionalisering (Merchie et al., 2016) integreren we maximaal. Dat heeft zijn invloed in wat we aanbieden en hoe we het vorm geven. Zo gaan we bewust voor een ‘voor’ én een ‘na’. Op deze manier streven we naar diepere en meer verankerde professionele ontwikkeling. We trekken bewust de kaart van samen leren, koppelen dat leren aan betekenisvolle contexten en de leerders zijn mede-eigenaar van het leerproces.

Onze ontwerpen zijn verankerd in onderzoek; empirisch onderzoek als vertrekpunt. Het zorgt voor gefundeerde keuzes. Theorie en praktijk lijken op a-synchroon dansen. Theorie heeft een voorbereidende functie (Quay et al., 2018) en kan niet zonder praktijk. Een praktijk die niet kan buigen op een kader, blijft vaak stuurloos. De (gekozen) theorie krijgt daarom een vertaalslag naar de praktijk.

Vernieuwing doet leven. Vernieuwing doet leren. Innovatie zien we als een gegeven met heel wat potentieel.